ارسال کننده : پارتیران

 تاریخ ارسال : یکشنبه 25 تیر 1391 - 4:07:40 PM

 
  سال‌هاست پيشرفت فناوري، تصوير متحرك و انتقال آن از نقطه‌اي به نقطه ديگر را تجربه كرده است حتي ساكنين دوردست‌ترين نقاط دنيا نيز هر روز نظاره‌گر تلويزيون بوده و به عنوان يك عضو خانواده آن را پذيرفته‌اند. اما در طي اين سال‌ها همواره يك سازمان، برنامه‌هاي خود را بر روي آنتن فرستاده و بيننده جز دريافت و ديدن آن چاره ديگري نداشته است ليكن كم كم با رشد سريع فناوري و ارزانی محصولات تصويربرداري و انتقال، اين دستاورد در دسترس همگان قرار گرفت و بالطبع از آن جهت مقاصد ديگري نيز استعانت جست و تا به امروز كه بهاي يك دوربين تصويربرداري كوچك ارزان‌تر از قيمت اسباب بازي كودكان گرديده است.
بومي شدن اين فناوري، با توجه به موارد مصرف آن، بستر انتقال تصوير مناسبي را هم طلب مي‌نمود و اينجاست كه مبحث انتقال تصوير مهم جلوه کرده و بررسي راه‌ها و انتخاب نوع بستر حركت تصوير نیز تاثير به سزايي در كيفيت تصوير دريافتي و حتي بهاي ايجاد اين بستر را داشته است.
در ابتدا تعريفي براي انتقال تصوير لازم است. مثلا مي‌توان گفت انتقال تصوير يعني فرستادن تصاوير آماده شده از نقطه A (فرستنده ) به سمت گيرنده (و يا گيرندگان) B به طوري كه تصاوير دريافتي داراي كيفيت مناسب، بدون نويز و دارای يك بستر استاندارد باشد. حال اين سوال پيش مي‌آيد كه بستر مناسب كدام است.
تصويري كه توسط يك لنز بر روي صفحه حساس دوربين (CCD) نقش مي‌بندد پس از فرايندهاي گوناگون تبديل به فركانس‌هاي حامل اطلاعات تصويري گشته و در خروجي دوربين ظاهر مي‌گردد. اين خروجي از دو طريق قابل انتقال به يك گيرنده مي‌باشد. اين طريق را بستر انتقال تصوير مي‌ناميم.
اين بستر مي‌تواند از طريق سيم (Cable) و يا بدون سيم (Wire Less) و يا فيبر نوري (Fiber) مهيا گردد.

الف: انتقال تصوير بصورت بي‌سيم (Wire Less )
اين روش نيز خود به زيرگروه‌هاي ديگر بخش پذير است، مثلا خروجي دوربين مستقيما به ورودي فرستنده‌هاي آنالوگ وصل گرديده و تصاوير بصورت انالوگ ارسال مي‌گردد. گاهي اوقات نيز مي‌توان تصاويرخروجي دوربين را پس از تبديل به كد به صورت ديجيتالي از طريق فرستنده مخصوص خود ارسال نمود. واضح است كه گيرنده پس از دريافت تصاوير آن را به صورت انالوگ برگردانده و به ورودي AV مانيتورهاي CCTV منتقل خواهد نمود. در اينجا قدرت فرستنده‌ها (وات)، برد مسافت را (در صورتي كه مانعي مابين آنتن‌هاي گيرنده و فرستنده نباشد) مشخص مي‌نمايد.

از راه‌های دیگر انتقال تصویر شبکه کامپیوتری بی‌سیم (Wire Less Lan) مي‌باشد. در این روش تصاویر پس از کپچر (Capture) وارد رایانه (PC) شده و سپس در شبکه بی‌سیم که مي‌تواند محلی (مثلا در حیطه یک شرکت) و یا از طریق ماهواره از نقطه‌اي به نقطه دیگر انتقال یابد. به صورت مختصر مي‌توان گفت در روش‌های انتقال بدون سیم، نوع انانوگ ( چه با آنتن‌های معمولی و یا BTS و ...) با توجه به نوع باند فرکانسی، فواصل مابین گیرنده، موانع طبیعی، شرایط آب و هوایی و حتی شرایط منظومه‌اي (مانند طوفان‌های خورشیدی) با افت کیفیت ناچیزی مواجه است، لیکن در صورت جابجایی مختصر آنتن‌ها، تصویر به صورت کامل محو نخواهد گشت حتی اگر تصویر دریافتی بسیار نامفهوم و بد باشد، لیکن در نوع دیجیتالی، کیفیت تصویر تقریبا مناسب است اما در صورت جابجایی آنتن‌ها (در مواقع وجود بادهای شدید) با وضوح بودن و یا نبودن تصویر مواجه خواهیم بود. در نوع انتقال از طریق شبکه بی‌سیم (WireLess) کیفیت تصویر در صورت وجود پهنای باند مناسب و تنظیم کیفیت مناسب جهت تصویر (Quality) مطلوب بوده و حتی مي‌توان از طریق ماهواره نیز تصاویر را انتقال داد لیکن این روش بسیار پرهزینه خواهد بود. معمولاانتقال تصویر از طریق Lan زنده (Live) نمي‌باشد و ممکن است به صورتReal و یا با فاصله (Delay) مابین فریم‌ها روبرو گردیم.

ب: انتقال تصویر از طریق سیم (Cabling)
معمول‌ترین راه انتقال تصویر از طریق سیم مي‌باشد چرا که اولا امن‌تر است (یعنی اطلاعات ارسالی توسط گیرنده ناشناس مخصوصا در محیط‌های امنیتی قابل دریافت نبوده مگر در بستر حرکت نفوذ نمایند) و نیز در مسافت‌های کوتاه کاملا مقرون به صرفه مي‌باشد. در این روش نیز راه‌های گوناگونی وجود دارد که به طور مجمل به آن مي‌پردازیم.
1.      استفاده از سیم‌های هم محور (Coaxiall)
پیش‌تر کاربران از این روش استفاده نموده و در اکثر موارد نوع 75Ω آن مرسوم است ده‌ها کتاب و Refrence در این مقوله وجود دارد که فقط با اشاره مختصری از آن مي‌گذریم.
سیم‌های کواکسیال در ده‌ها شکل و با RC‌های مختلف در بازار وجود دارد.
چیزی که مهم است استانداردهای استفاده از آن مي‌باشد مثلا برای انتقال تصویر از طریق سیم کواکسیال RG59 حداکثر تا 250 متر (در منابع مختلف اعداد متفاوتی ارائه شده است) مجوز ما در گردیده و یا مثلا برای سیمهای RG11 حداکثر تا 700 متر و برای 64 تا 400 متر مجاز به کابل گزاری مي‌باشیم. محصولاتی که در بازار ایران وجود دارد مانند 4.5C2V نیز حداکثر تا 400 متر قابلیت تصویر مطلوب را داراست. اگر طول کواکسیال‌ها بیش از استانداردهای تعریف شده باشد بعلت بالا رفتن R1 و R2 کیفیت تصویر افت خواهد نمود و حتی برای دوربین ارسال کننده تصویر نیز مضر است. این افت از 30% تا 70% به بالا کلا تصویر غیر استاندارد بوده و حتی موجبات قطع تصویر را نیز فراهم مي‌سازد.
از نکات بسیار مهم در انتقال تصویر از طریق کواکسیال، نحوه کابل گزاری مي‌باشد. هیچ‌گاه نباید این گونه سیم‌ها دچار کشیدگی، له‌شدگی، پیچیدگی و خم خوردگی شدید گردد چرا که با به هم خوردن توپولوژی سیم، کیفیت آن به عنوان بستری برای انتقال تصویر افت نموده و مشکل‌ساز خواهد بود از طرفی همواره سعی بر این باشد که سیم از دوربین تا گیرنده آن مستقیم بوده و حتی الامکان دو یا چند تکه نگردد. در موارد ضروری حتما از طریق لحیم کاری دقیق و با پوشش آلومینیومی و در نهایت استفاده از پوشش‌های حرارتی (وارنیش) استفاده شود.(در ابتدا مغزی‌ها را به هم لحیم نموده سپس پوشش PVC قبلی را روی آن گذاشته و آنگاه سیمهای شیلد را بهم لحیم کرده و با یک ورق آلومینیومی روی شیلدها را پوشانده و در انتها وارنیش را بر روی کل آن مي‌کشیم.)
از موارد بسیار مهم دیگر تاثیر رطوبت و گرما بر روی سیمهای کواکسیال مي‌باشد پس باید مراقب باشیم هیچگاه پوشش خارجی سیم زخمی و یا پاره نگردد.
سیم کواکسیال را هرگز در کنار سیم‌های برق (مخصوصا فشار قوی) و هنگام BNC زدن (BNC کانکتوری است که سیم کواکسیال را به دوربین و یا گیرنده منتقل مي‌کند) پس از انتخاب درست BNC به صورت استاندارد اتصالات انجام می‌‌گیرد. سیم‌های کواکسیال هیچگاه نباید در فضای باز و یا همانند سیم‌های برق از یک دکل به دکل دیگر کشیده شود و حتما در داخل لوله کابل گذاری گردد.

2.      انتقال تصویر از طریق سیم‌های بهم تابیده (Twist Pairs)
در این روش خروجی تصویر از دوربین به دستگاه انتقال داده شده (TX)و پس از فرایندهای مختلف از طریق یک جفت سیم تابیده (Twist Pairs) به گیرنده (RX) منتقل مي‌گردد و سپس آن گیرنده، تصاویر را به شکل قابل فهم دستگاه‌های گیرنده اصلی ( مانیتور، مالتی پلکسر، ماتریس و ...) تبدیل کرده و ارسال مي‌نماید. در این روش تا 1200 متر مي‌توان تصویر را انتقال داد لیکن در مورد کیفیت و زنده بوده (Live) تصاویر بحث‌های گوناگونی وجود دارد که این نیز یکی از راه‌های انتقال تصویر است. جدیدا نیز تلاش‌هایی صورت گرفته تا تصاویر بر روی خطوط داخلی تلفن شرکت و یا کارگاه انتقال یابد و یا از طریق خطوط برق این عمل صورت پذیرد که از این روش‌ها اطلاعات زیادی در دست نیست.

3.      انتقال تصویر از طریق فیبر نوری:
این متد بسیار شبیه انتقال تصویر از طریق سیم (Cabling) مي‌باشد با این تفاوت که تصویر خروجی از دوربین در ابتدا مي‌بایست تبدیل به امواج نوری قابل انتقال از فیبر نوری گردد ودر گیرنده عمل عکس آن صورت گرفته تا بتواند تصاویر را دریافت دارد.فیبرهای نوری در دو شکل معمول Single Mode و Multi Mode وجود دارد. در نوع اول (Single Mode)تصاویر تا چندین کیلومتر قابل انتقال مي‌باشند لیکن در نوع Multi Mode معمولا محدودیت تا 4 کیلومتر وجود دارد تفاوتهای ساختاری زیادی مابین این دو نوع فیبر وجود دارد لیکن مکانیسم انتقال، شبیه هم نمي‌باشد. این فیبرها در رشته‌های مختلف و پوشش‌های متفاوت ( مانند آرمولد) وجود دارد و هر کدام بسته به نوع طراحی بکار برده مي‌شود.
از مزیت‌های استفاده از فیبر نوری مي‌توان امنیت بسیار بالای انتقال تصویر و کیفیت بالای آن نام برد. علاوه بر اینکه در این نوع بسترسازی علاوه بر تصویر، کاربر مي‌تواند استفاده‌های دیگری نیز نمایدمن جمله ایجاد یک شبکه کامپیوتری، استفاده به عنوان خطوط تلفن، دیتا، علائم اخطار و ...، لیکن هزینه این نوع بستر بسیار گران مي‌باشد چرا که تصویر مي‌بایست در ابتدا تبدیل به امواج نوری گردد که این عمل با ماژول‌های گران قیمتی میسر مي‌شود و در انتها نیز دستگاههایی لازم است که عکس عمل ارسال را انجام دهد. این دستگاه‌ها مي‌توانند یک کاناله همراه با ورودی صدا و دیتا باشند و یا با چند ورودی (مالتی پلکس) که مي‌تواند مثلا تصاویر هشت دوربین را یک جا انتقال دهند. ضمنا گاهی لازم است فیبرها در مقاطعی بهم جوش بخورند(فوسژن) که این فرایند نیز هزینه‌بر است.
استفاده از خطوط تلفن جهت انتقال تصویر:
این متد ارزانترین و موفقترین نوع انتقال تصویر بدون در نظر گرفتن بعد مسافت در دنیا مي‌باشد. با توجه به اینکه معمولا از کیفیت پایینی نیز برخوردار است.
تصاویر مي‌توانند با استفاده از کامپیوتر(PC Pase) و یا دستگاههایی که مستقیما از طریق مودم به خطوط تلفن متصل مي‌گردند انتقال یابند.
کارت‌های متفاوتی با قیمتهای مختلف ( با توجه به تعداد ورودیها تصویری یا صوتی نوع Format و یا Safe Ware به کارگرفته شده و Quality تصاویر) در بازار یافت مي‌شود. این کارتها مستقیما بر روی مادربرد قرار گرفته و مي‌توان از آن جهت انتقال تصویر استعانت جست این کارتها در بردهای شبکه محلی خوب جواب داده لیکن جهت انتقال بر روی خطوط تلفن (چون کامپیوتر مي‌بایست مدام روشن باشد) با مشکلات خاصی روبرو خواهیم گشت مگر از مادربردهای گران قیمت که معمولا در سرورها بیشتر استفاده مي‌شود کمک بگیریم. ضمنا این کارتها PC Base بوده و در صورت اختلال بر روی سیستم عامل و یا ویروسی شدن کیس با مشکلات عدیده‌اي بوبرو خواهیم شد.
البته هم اکنون نیز شما توسط دوربین‌های PC Camera تصاویر را انتقال مي‌دهید لیکن قضیه کارت‌های فوق‌الذکر بسیار متفاوت و پیشرفته‌تر مي‌باشد.
در روش دیگر شما مي‌توانید از دستگاه‌هایی که در بازار موجود مي‌باشد و بدون استفاده از کامپیوتر تصاویر را بر روی خطوط تلفن مي‌برند استفاده نمایند. امروزه در فناوری پیشرفته دستگاه‌هایی وجود دارد که چندین تصویر از دوربین‌های مختلف را دریافت کرده و پس از مالتی پلکس نمودن آنها به صورت دیجیتالی بر روی هارد رکورد مي‌نماید ضمنا به شما این امکان را مي‌دهد که بر روی خطوط تلفن نیز آنها را انتقال دهید. در این دستگاه‌ها ویدئو سرور قوی (دستگاهی که تصاویر را جهت انتقال روی خطوط شبکه ویا ارسال به مودم فراهم مي‌سازد) وجود دارد که این عملیات را میسر مي‌سازد لیکن در هر صورت تصویر دریافتی در طرف دیگر (گیرنده) توسط کامپیوتر صورت مي‌پذیرد. یعنی تصویر ارسالی از یکی از طرق فوق الذکر بر روی خطوط تلفن مي‌بایست توسط کامییوتر و با یک نرم افزار خاص انجام گردد و البته این تصاویر زنده نبوده و فریم به فریم مي‌باشد. در سیستم (Pal) برای دیدن تصاویر بصورت زنده همانند دیدن یک فیلم سینمایی به 24 فریم در ثانیه عکس پیاپیی نیاز داریم و اگر تعداد این فریم‌ها کمتر گردد تصاویر دریافتی مقطع مقطع خواهد بود ( این موضوع با Slow Motion بسیار متفاوت است) و حال چرا این مشکل ایجاد مي‌گردد. به دلیل سیم‌های تلفن یا سیستم‌های فعلی کشورمان PSTN است یعنی بستر حرکت تصویر شما سیستم PSTN بوده و متاسفانه ظرفیت انتقال تلفن 24فریم در ثانیه نیز ارسال می‌کند از طرف دیگر گیرنده نمي‌تواند تمامی آن را جذب نماید. به طور کلی اکثر این دستگاه‌ها توانایی ارسال بر روی خطوط ADSL,ISDN,PSTN و اینترنت را دارا مي‌باشند. لیکن اگر به مراکز خطوط ADSL نزدیک باشد (حداکثر 4 تا 5 کیلومتر) باز هم ارسال تصویر بهتری خواهید داشت ولیکن Live نخواهد بود. پس عیب از دستگاهها نبوده و ایراد از بستر حرکت تصویر مي‌باشد. مع‌الوصف با این تکنولوژی شما مي‌خواهید تصاویر مثلا کارخانه خود را از مکانی به مکانی دیگر و یا منزل خود دریافت نمائید تا به روز شدن سیستم‌های تلفنی فعلی مي‌بایست از این روش‌ها استفاده کنید و صد البته دانستن مطالب ذیل خالی از لطف نمي‌باشد.
1.انتقال تصاویر دوربینهای سیاه و سفید بهتر و سریعتر از دوربین‌های رنگی است.
2.با کم کردن کیفیت تصاویر (Quality)مثلا از 750X480 به 340X240 سرعت انتقال بالاتر خواهد رفت.
3.استفاده از سیم‌های تک زوج به هم تابیده (Twist Pair)از محل اتصال مودم به ورودی سیم‌های تلفن که از طرف شرکت مخابرات تعبیه گردیده است.
4.دیدن تصاویر در زمانی که ترافیک خطوط مخابراتی سبک مي‌باشد.
5.استفاده از دستگاههای که با فریم بالاتری تصاویر را انتقال مي‌دهند و البته گران‌تر نیز مي‌باشند.
6.استفاده از مالتی پلکسرهایی که تصاویر Live دارند.
7.استفاده از مودم‌های به نام و استاندارد.


برچسب ها:
آموزش انتقال تصویر،انتقال تصاویر،منتقل کردن تصویر،آموزش انتقال تصاویر،روش های انتقال تصاویر،روش انتقال تصویر،طریقه انتقال تصویر،راه های انتقال ،انتقال تصاویر دوربین،ADSL ،کابل شبکه انتقال تصاویر

اگر مطالب آموزشی فوق مفید بود بر روی 1+ کلیک نمایید:(باید قبلا در اکانت گوگل و یا GMAIL خود وارد شده باشید)